شیوه درست کردن زغال کرسی : تقریبا خیلی وقت است که دیگر بوی زغال از خانه‌ها نمی‌آید؛ چرا که با جایگزین شدن نفت و گازهای مایع و شهری دیگر کسی از زغال استفاده نمی‌‌کند. تا نسل قبل از ما انس خاصی با زغال داشته‌اند و شاید بتوان گفت که زغال عصای دستشان بوده است.
آری، اگر می‌خواستند غذا درست کنند یا آب گرم کنند و یا خانه را گرم کنند و البته ده‌ها کار دیگر حتما باید از زغال استفاده می‌کردند، ولی در حال حاضر دیگر این‌گونه نیست؛ چرا که اگر بخواهند غذا بپزند، انواع گازهای آشپزی به کمک آنها می‌آید، اگر بخواهند آب گرم کنند و ظروف بشویند یا استحمام کنند، انواع آبگرمکن‌های مدرن وارد خانه‌ها شده است و بخاری‌های گازی هم که بهترین هدیه وسایل گازسوز برای زمستان است. در نتیجه دیگر هیچ جایی برای زغال میان خانه‌هایمان خالی نیست.
استفاده از زغال که امروزه منحصر به چند جزء خاص است، بعضی اوقات برای آدم‌های امروزی مشکل‌ساز است؛ چرا که دیگر از چوب‌های درجه یک برای تهیه زغال استفاده نمی‌کنند و فقط از انواع زغال، این اسم آنها است که هنوز باقی مانده است اما از کیفیت‌های متفاوت آن دیگر هیچ خبری نیست.
کرسی زغالی
در گذشته این نوع کرسی بسیار استفاده شده است و جزء قدیمی‌ترین کرسی‌ها به شمار می‌رود، مدل‌های جدیدی از کرسی زغالی نیز وجود دارند؛ مدل جدید این کرسی شبیه مدل‌های قدیمی است و تنها یک تفاوت دارند و آن این است که مدل‌های جدید کرسی زغالی فقط فضای داخل کرسی را گرم می‌کند.
کرسی از زمان های قدیم در بین مردم بوده است و بیشتر در فصل زمستان از آن استفاده می‌شود. برای درست کردن کرسی از یک عدد چارپایه چوبی استفاده می‌شود، البته بجز چارپایه از ظرف زغال و لحاف خیلی بزرگ نیز استفاده می‌شود. اندازه چارپایه‌ها معمولا متفاوت است و برخی از آنها به شکل مربع و برخی به شکل مستطیل هستند و تقریبا حدود یک متر را برای چارپایه کرسی در نظر گرفته اند. لحاف کرسی باید بسیار بزرگ باشد و به حدود ۸ متر برسد، بزرگی لحاف سبب شده است تا افراد بیشتری در کنار کرسی جای گیرند و از گرمای لذت بخش آن استفاده نمایند.
شیوه درست کردن زغال کرسی
تهیه زغال برای کرسی کار آسانی نیست و باید از مواد گوناگونی برای تهیه زغال کرسی استفاده شود. برای درست کردن زغال منقل لازم است درزهای آن را با گچ بپوشانند، البته گچی که برای درزهای منقل استفاده می‌شود باید خیس باشد. پس از پوشاندن درزهای منقل نوبت خاکستر است، ابتدا باید خاکستر الک شود و در منقل قرار گیرد.
بعد از ریختن خاکستر به داخل منقل باید وسط خاکستر ها را خالی شود، یعنی به صورت گود آنها را به کنار زد و وسط خاکستر را خاک زغال ریخت. در ادامه آتش زغال ریخته می‌شود، آتش زغال را باد زده می‌شود و اینکار تا زمانی که آتش به خاک و خاکستر زغال برسد و گرم شوند ادامه دارد؛ بعد از آن خاکستری که اطراف منقل بود به آرامی روی آتش زغال ریخته می‌شود. بعد از مدتی که تا بوی زغال از بین برود آن را به زیر کرسی قرار می‌دهند.
استفاده از کرسی برقی بهتره یا زغالی؟
اگر شما هم قصد استفاده از کرسی را دارید اما نمی دانید کرسی برقی بهتره یا زغالی؟ باید گفت قطعا کرسی برقی از کرسی زغالی بهتر است. در گذشته از کرسی های ذغالی استفاده می شد. اما کرسی های ذغالی اصلا قابل مقایسه با کرسی های برقی نیستند. از مزایای کرسی برقی نسبت به کرسی های ذغالی می توان به موارد زیر اشاره داشت که عبارتند از:
در کرسی های برقی مانند کرسی های زغالی خطر خفگی با گاز منوکسید کربن وجود ندارد.
در کرسی های زغالی خطر سوختن پا با ذغال وجود دارد.
در شهرها چوب برای استفاده از کرسی زغالی در دسترس نیست.
دمای کرسی برقی را می توان تنظیم کرد.
کرسی های برقی دارای قطع کن اتوماتیک هستند.
بهترین زغال برای کرسی
یکی از پرکاربردترین انواع زغال در داخل کشور، زغال شمش است که نوعی زغال فشرده بوده و خرید و فروش آن در ایران بسیار صورت می گیرد. با استفاده از دستگاه زغال فشرده می توان زغال را تولید کرده و به بازار عرضه کرد. با این وجود بسیاری از افراد با نام زغال شمش آشنا نیستند و در اکثر موارد زغال کبابی یا زغال فشرده را می شناسند.
به زغال شمش، زغال پرسی نیز گفته می شود. از این زغال برای شومینه، کرسی و پخت غذاهای کبابی استفاده می شود. این نوع زغال هنگام سوختن گرمای بسیاری ایجاد می کند و زمان طولانی تری می سوزد. به همین دلیل برای گرم نگه داشتن انواع کوره های صنعتی و سنتی نیز کاربرد دارد.
بزرگترین عیبی که زغال های معمولی برای استفاده در شومینه ها و کرسی ها داشتند، حرارت دهی و کیفیت پایین آنها بود که زغال شمش این مشکل را ندارد.