خودسوز کردن زغال : زغال خودسوز ، نوع جدیدی از زغال کبابی است که بدون دود و بدون بو می باشد و برای روشن شدن نیاز به مواد آتشزا و ژل آتشزا ندارد. مواد آتشزا و ژل آتشزا باعث ایجاد بوی نامطبوع، ایجاد جرقه، سردرد و حساسیت شده و به دلیل خاموش شدن مکرر باعث ایجاد دردسر در روشن شدن و روشن ماندن می شود. امروزه با جایگزین کردن انواع زغال خودسوز، استفاده از زغال راحت تر شده و زمان و کیفیت سوخت آن هم بسیار افزایش یافته و علاوه بر آن روشن کردن زغال بدون کثیف شدن دست و بدون نیاز به زمان زیاد امکان پذیر شده است.
زغال خودسوز برای چه مواردی استفاده می شود؟
این نوع زغال که بیشتر برای پخت و پزو طبخ انواع کباب استفاده می شود، با روشن شدن و جرقه اولیه شروع به سوختن می کند و پس از ۱۵ تا ۲۰ دقیقه کاملا سرخ شده و تا مدت زیادی روشن می ماند.
همانطور که می دانید به طور کلی زغال به دو روش تهیه می شود. روش سنتی که در قدیم بیشتر استفاده می شود، تهیه زغال از سوزاندن هیزم و شاخه درختان بود که به سبب آسیب زدن به محیط زیست و ایجاد دود و آلایندگی ممنوع شد.
روش دیگر تهیه زغال از خاک اره، پوست گردو و خاک زغال است که به دلیل آلایندگی زیاد، تولید سخت زغال و استفاده از خاک اره به صرفه نبوده و تولید اینگونه زغال ها به سمت جمع شدن کارگاهها بوسیله محیط زیست و منابع طبیعی پیش می رود.
اما جدیدترین شیوه تولید زغال با استفاده از آخال زغال و خاک زغال است که بدون آلایندگی، بدون دود و کاملا راحت و مقرون به صرفه هم برای تولید کننده و هم برای مصرف کننده می باشد.
زغال شمشی، قالبی، حبه ای و انواع دیگر آن به وسیله ی اکسترودرهای مخصوص به زغال در اشکال و کاربردهای مختلف تبدیل می شوند. برخلاف روش سنتی و برخلاف تولید زغال با خاک اره ، سبب آسیب به محیط زیست و قطع درختان نمی شود، به کوره های سنتی و صنعتی نیاز ندارد، بدون دود و آلایندگی می باشد، در مدت زمان کوتاهی تولید شده و با استفاده از ضایعات زغال ، زغالی بسیار با کیفیت هم برای مصارف کبابی و هم برای مصرف قلیانی تولید می کند که فرآیند تولید آن به صرفه تر و بسیار ارزانتر از انواع دیگر زغال است و در زمره صنایع سبز، حامی و دوستدار واقعی محیط زیست می باشد.
نکته ای که باید در تولید هر نوع زغال فشرده بدان دقت کرد، کیفیت و مرغوبیت مواد اولیه و زغال تولید شده است، چراکه برخی تولید کنندگان از مواد اولیه نامرغوب، انواع چسب، صمغ، رزین و مواد شیمیایی در محصولات خود استفاده می کنند.
روش های خودسوز کردن زغال
خودسوز کردن زغال معمولا به سه روش انجام می شود که در این مقاله به بررسی هر سه مورد پرداخته و طرز خود سوز کردن زغال را بطور کامل توضیح می دهیم.
روش اول خودسوز کردن زغال
در روش اول که با تکنولوژی جدیدی انجام می پذیرد و سبب ماندگاری بیشتر زغال می باشد و با دستگاههای مخصوصی پس از تولید و خشک شدن کامل زغال، زغال طی فرایندی هیدروژن گیری می شوند و اکسیژن به صورت کامل از زغال خارج می شود، بنابراین ، زغال حاصله بسیار جاذب اکسیژن بوده و به دریافت اکسیژن تمایل زیادی دارد. وقتی اکسیژن از زغال گرفته شود هنگام سوختن با جذب اکسیژن از محیط ، با جرقه ای که در ابتدا زده می شود، زغال می سوزد و تا زمان خلموش شدن فرآیند سوختن ادامه خواهد داشت. بدیهی است حذف اکسیژن از آتش، یا تمام شدن زغال سبب خاموش شدن شعله آن می شود، و اگر اکسیژن بیشتری به زغال برسد ، شدید تر و شعله ور تر می سوزد.
بنابراین ، تا زمانی که جذب اکسیژن به پایان برسد، آتش زغال روشن می ماند و زغال می سوزد. بدین تزتیب زغالی خواهیم داشت که به صورت خودکار و بدون نیاز به مواد آتشزا می سوزد ، که آن را زغال خودسوز می نامیم.
از معایب زغال خودسوز شده با این روش به گران بودن دستگاه مورد نیاز ، پائین بودن مدت زمان سوخت این نوع زغال و استحکام پائین زغال و پودر شدن آن می توان اشاره کرد که باعث استقبال کم مصرف کننده از این نوع زغال شده است.
روش دوم خودسوز کردن زغال
در این روش از خودسوز کردن زغال از مواد مایعی بر پایه مشتقات پتروشیمی استفاده می شود، پس از خشک شدن کامل زغال تولید شده در گرمخانه و برش خوردن زغال می توان به دو روش زغال را خودسوز کرد.
در روش اول به نسبت هر۱ کیلوگرم زغال، ۱۰۰ گرم از محلول را به روی زغالی که در نایلون قرار داده شده می ریزیم و بلافاصله با دستگاه پرس برقی در نایلون را می بندیم و در نایلون دوم قرار داده و بسته بندی می کنیم.
در روش دوم زغال برش خورده را داخل سبد ریخته و سبد را یکبار در محلول به مدت چند ثانیه قرار می دهیم و بلافاصله زغال خیس را بسته بندی می کنیم.
در هر دو روش تبدیل زغال عادی به زغال خودسوز ،باید زغال را بلافاصله بسته بندی کرد و در آنرا با دستگاه پرس برقی به مدت ۳ ثانیه پرس کرد.
نوع دوم خودسوز کردن زغال نیز دارای محاسن و معایبی ست که ابتدا به معایب و سپس به محاسن آن می پردازیم.
معایب:
از معایب این نوع زغال می توان به فرار بودن محلول اشاره کرد، بنابراین این نوع زغال بلافاصله پس از باز شدن بسته بندی باید استفاده شود اگرنه خاصیت خودسوز بودن آن پس از چند روز از بین رفته و تبدیل به زغال معمولی می شود.
محاسن:
از محاسن این نوع زغال به استحکام بسیار بالای زغال، مدت زمان نگهداری طولانی مدت در بسته بندی ، مصرف بسیار راحت و آسان زغال، شعله یکدست و زمان سوخت بالای ۱۲۰ دقیقه، قابلیت شعله ور شدن با یک جرقه می توان اشاره کرد.
روش سوم خودسوز کردن زغال
پس از اینکه زغالهای تولید شده خشک و آماده بسته بندی شد، پس از ریختن زغالها در بسته بندی مورد نظر مقداری پودر خودسوز را به آن اضافه می کنیم و سپس در بسته بندی را می بندیم، حسن پودر زغال نسبت به سایر موادخودسوز فرار نبودن آن، خشک بودن و زمان ماندگاری طولانی آن می باشد. در ضمن پودر خودسوز نیاز به بسته بندی دو یا سه لایه ندارد.
همچنین زغال خودسوز شده قابلیت صادرات داشته و بعنوان سوخت در کشورهای همسایه (مانند ترکیه) مورد استفاده قرار می گیرد.
زغال خودسوز نیازی به باد زدن و استفاده از مواد قابل اشتعال ندارد، و چون بدون دود و بدون بو می باشد در طعم غذایی که طبخ می شود تاثیر نداشته و کیفیت آنرا تغییر نمی دهد و به دلیل شعله آرام و حرارت یکنواخت و ملایمی که دارد برای انواع کباب قابل استفاده می باشد و همچنین به دلیل قیمت نسبتا مناسب و پائین نسبت به انواع زغال کبابی به لحاظ اقتصادی نیز مقرون به صرفه می باشد.
چه نوع زغالی را می توان خودسوز کرد؟
* انواع زغال چوب مانند زغالی که با ضایعات انواع چوب، تخته، ام دی اف، ضایعات مبلمان و چوب درخت
* انواع زغال تولید شده با خاک زغال مانند زغال فلافلی، زغال شمشی خاک زغالی، زغال استوانه ای، زغال حبه ای
** زغال خاک اره ای به دلیل وجود پوست گردو قابلیت خودسوز کردن را نداشته و خودسوز کردن این نوع زغال امکان پذیر نمی باشد.
منبع :tnt313.com