تولید زغال در بشکه

تولید زغال در بشکه : زغال ماده ای اسفنج مانند و سیـاه هست و تقریباً مـی توان آن را کربن خالص دانست.علت آن که از داغ کردن یـا سوزاندن چوب یـا استخوان حیوان، زغال پدید مـی آید؛ این هست که آن ها بر اثر حرارت، آب و گازهای نـهفته درون خود را از دست مـی دهند، و فقط جسم جامدی از خود بر جای مـی نـهند. با توجه به این که زغال محصول پر مصرفی یم باشد بسیاری از افراد سرمایه خود را در جهت راه اندازی خط تولید زغال سرمایه گذاری می کنند.جالب است بدانید که تولید زغال به روش های مختلف سنتی و صنعتی انجام می شود که ما در این مقاله تصمیم گرفته ایم به بیان تولید زغال در بشکه بپردازیم که یکی از روش های تولید زغال سنتی می باشد و امروزه به ندرت از آن استفاده می شود.تا انتهای این مقاله همراه ما باشید:

نحوه تولید زغال در بشکه

برای تهیـه زغال چوب دو راه وجود دارد:

۱ – مقداری چوب و هیزم را روی هم انباشته، درون هوای آزاد آتش مـی زنند. طریقه درست کردن زغال در بشکه این شیوه قرن هاست که درون جنگل های شمال اروپا از آن پیروی مـی شود. ولی اشکالش این هست که گازهای متصـاعد از چوب درون هوا پراکنده مـی شود و به هدر مـی رود.

۲ – چوب ها را جمع آوری کرده با نقاله هایی بـه کوره های مخصوصی مـی برند. همـین که آتش بر افروخته شد، دریچه تنور را مـی بندد و آن گاه چوب ها درون فضایی بسته، بـه تدریج مبدل بـه زغال مـی شوند.برای استفاده از گازهای متصاعد نیز جایی آماده کرده اند که از راه منفذی که بـه کوره زغال متصل است، بـه آن جا رهسپار مـی گردند. درون آن جا این گازها بـه صورت مواد مفیدی مانند الکل، چوب، اسید استیک و استون درون مـی آیند.

راه اندازی خط تولید زغال سنتی

شما می توانید با یک حرارت غیر مستقیم و مدام هر چوبی و حتی برگ های آن ها را به زغال تبدیل کنید.

روش های مختلفی برای تولید زغال وجود دارد و هر کدام از این روش ها می تواند زغال مناسب و خوبی را ارائه دهد. (به شرطی که طبق روال گفته شده پیش بروید)
در گذشته و همچنین اکنون نیز روش های سنتی استفاده می شدند و می شوند

در روش های سنتی و قدیمی که می توان گفت معمولا برای حجم زیادی از چوب ها مورد استفاده قرار می گیرند، چوب ها را در ابتدا در چاله ها و گودال هایی در زمین قرار می دهند و سپس از مواد ترکیبی کمپوست مانندی برای حرارت دهی یواش و آهسته به آن ها بهره می برند.

در بسیاری از شهر های ایران، مانند: جهرم، بندرعباس و یا شهر های شمالی از ترکیب پوست های برنج (شلتوک) و گندم (یا پوست ذرت) و کود برای حرارت دهی آهسته استفاده می کنند. در کل هر ماده ای که به آهستگی بسوزد برای این کار مناسب است.

بعد از قرار دادن چوب ها در گودال ها و اضافه کردن مواد سوختنی خاص به آن ها، این پوست های برنج و گندم کمپوست شده با کود یا هر ماده سوختنی دیگر، از زیر آتش می زده می شوند تا یواش یواش شروع به سوختن کنند.

اما در روش های سنتی به دلیل کنترل نداشتن بر روی مقدار دما و حرارت شما باید مقدار زمان زیادی را صرف به دست آوردن زغال کنید. به همین دلیل است که برای توده های عظیمی از چوب مناسب است.

در این حال با قرار دادن چوب ها در گودال و اضافه کردن مواد سوختنی به آن می توان تپه هایی از چوب های در حال سوختن را مشاهده کرد که برای تبدیل شدن به زغال می توانند تا حدود ۱۵ روز زمان ببرند.

بعد از گذشت ۱۵ روز و گذشت پروسه فرآیند آن ها برای تبدیل شدن به زغال، اکنون چوب ها کاملا پخته اند و فقط کافیست تا در محیطی پلمپ یا به اصطلاحی دیگر خفه شوند تا به یک ذغال سفت و با کیفیت تبدیل گردند.

برای این کار در روش سنتی که یکی دیگر از سختی های این روش را نشان می دهد، کارگران باید زغال ها را از دل توده ای از مواد سوختنی بیرون بیاورند و آن ها را بلافاصله در ظرف ها یا دلی هایی فلزی پلمپ و خفه کنند تا بعد از گذشت دو روز به یک زغال مناسب تبدیل شوند.

راه اندازی خط تولید زغال صنعتی

کوره های بزرگ و مجهز به شما این امکان را می دهند تا شما بتوانید بدون نیاز به مواد سوختنی دیگر، با گاز، دما و حرارت چوب های داخلی را کنترل کنید و در نهایت بسیار سریع تر و حتی در چند ساعت بتوانید فرایند تبدیل شدن چوب به زغال را طی کنید.

همچنین کیفیت زغال به دست آمده از کوره های صنعتی نیز بسیار عالی می باشد و حتی می توان برگ درختان را نیز به زغال تبدیل کرد.

همینطور با مجهز کردن این کوره های صنعتی به تایمر ها و یا شیرهای گاز مخصوص می توان کیفیت زغال را بهتر کنترل کرد.

در روش صنعتی برای کوره ها، یک ظرف فلزی را پر از چوب کرده و درون یک ظرف فلزی دیگر بر روی شعله آتش قرار می دهند. با این کار باعث می شوند تا شعله مسقیمی به چوب ها برخورد نکند و در اصل چوب ها از درون در داخل یک ظرف فلزی پخته شوند.

همچینن در نظر داشته باشید که درب هر دو ظرف در هنگام حرارت رساندن باید باز باشد و ظرف خارجی که شعله را پخش می کند باید بتواند در یک چرخش به تمام نقاط ظرف داخلی حرارت وارد کند. مثلا اگر شما حرارت را از زیر وارد می کنید می توانید در زیر ظرف روزنه هایی را ایجاد کنید و درب بالایی را کمی باز گذاشته تا حرارت در این ظرف به چرخش بیافتد. همچنین در غیر این صورت می توانید از اطراف و جهت های مختلف به سمت ظرف داخلی حرارت وارد کنید.

در کل شما می توانید با کنترل حرارت و دما که می تواند برای هر مدل چوب متفاوت باشد، به ظرف فلزی اصلی حرارت وارد کنید تا چوب ها بپزند و به کربن خالص تبدیل شوند و در نهایت زغالی مرغوب را تحویل بگیرید.
در روش های صنعتی زمانی که ظرف پر از چوب را درون یک مخزن بزرگ حرارت دهی قرار می دهند، در ابتدا شعله بالا و چیزی در حدود ۴۸۰ درجه سانتیگراد را به مخزن داخلی وارد می کنند و بعد از دو ساعت دما را به ۱۲۰ تا ۱۵۰ درجه می رسانند و با گذشت زمان ۷ الی ۸ ساعت می توانند برای سرد کردن آن زغال ها اقدام کنند، به گونه ای که در یک محیط بسته و بدون اکسیژن آن ها را به مدت زمان ۷ الی ۸ ساعت دیگر نیز نگه داری می کنند تا بعد از خنک شدن به یک زغال یک دست و عالی تبدیل شوند.